بررسی رابطه میان مدیریت مشارکتی با توانمندسازی روانشناختی کارکنان اداره کل بیمه خدمات درمانی استان تهران

چکیده هدف این پژوهش بررسی رابطه میان مدیریت مشارکتی با توانمندسازی روانشناختی کارکنان اداره کل بیمه خدمات درمانی استان تهران است. متغیر مداخله گر در این تحقیق شرایط سازمانی است. نمونه پژوهش شامل 181 تن از کارکنان و مدیران اداره کل بیمه خدمات درمانی استان تهران است که با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شده اند. این تحقیق از نوع توصیفی – همبستگی است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر و میشرا، جهت مدیریت مشارکتی و شرایط سازمانی از پرسشنامه های استفاده شده در تحقیقات دیگران که روایی و پایانی آن مجدداً توسط صاحب نظران مورد بررسی و تأیید قرار گرفته است، استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و روش مدل معادلات ساختاری (sem) و آزمون فرضیه ها استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که مدیریت مشارکتی بصورت غیرمستقیم از طریق شرایط سازمانی با توانمندسازی روانشناختی رابطه ندارد و رابطه بین شرایط سازمانی و توانمندسازی روانشناختی هم تأیید نشد. یافته های تحقیق نشان می دهد که مدیریت مشارکتی بطور غیرمستقیم از طریق شرایط سازمانی بر توانمندسازی روانشناختی تأثیر نمی گذارد و این رابطه بصورت مستقیم برقرار شده است. واژه های کلیدی: مدیریت مشارکتی، توانمندسازی روانشناختی، شرایط سازمانی، اداره کل بیمه خدمات درمانی